Kompozycja – to znaczy łączyć poszczególne fragmenty obrazu w jedną całość. Obraz fotograficzny jest zbiorem rozmaitych elementów składowych, które są różne w zależności od tego, czy jest to krajobraz, zdjęcie reportażowe czy portret. W tych przykładach mamy do czynienia z elementem dominującym – głównym motywem, który stanowi istotę obrazu. Oczywiście zdjęcie zawiera w sobie elementy drugorzędne, które podkreślają jedynie motyw główny, określają jego położenie geograficzne, wielkość, charakteryzują otoczenie.
Komponować zdjęcie to oznacza umieszczać elementy drugorzędne tak, aby nie konkurowały one z motywem głównym. W przypadku fotografii krajobrazu czy też fotografii reportażowej niemożliwe jest dowolne ustawienie jego elementów (co można za to zrobić w fotografowaniu martwej natury w studio). Czy fotograf jest w tym przypadku bezsilny i niezdolny komponować obraz? Oczywiście, że nie. Zawsze można kadrować, fotografować z bliska lub z daleka, wybrać odpowiedni punkt widzenia dla uzyskania właściwych proporcji obiektu fotografowanego, dla uwzględnienia kierunku światła słonecznego czy też zróżnicowania planów obrazu. Jego kompozycja, dzięki przemyślanemu lub instynktownemu wyzyskaniu poszczególnych elementów, stanowi prawdziwą sztukę. Moim zdaniem, kompozycji obrazu fotograficznego nie można nauczyć, ponieważ tworzy ją zbyt wiele elementów, z których każdy – w określonych warunkach – może być głównym elementem obrazu. Dobre zdjęcie jest wynikiem wyboru właściwego momentu naciśnięcia spustu migawki, dobrego oświetlenia, abstrakcyjnych i delikatnych barw.
Aby skomponować obraz fotograficzny według klasycznych zasad, powinniśmy pamiętać o:
– dążeniu do asymetrii,
– tworzenie poczucia głębi,
– jedności tematu,
– zgodności pomiędzy charakterem obiektów i rodzajem oświetlenia,
– harmonii pomiędzy sąsiadującymi ze sobą barwami itd.